مقاله دین نیز توجه من را به خود جلب کرد، زیرا بخش اعظم چند سال گذشته را صرف گزارش در مورد آسیب های اخلاقی کردم، و با کارگرانی که در مشاغل ضعیف بودند مصاحبه کردم که شغلشان از نظر اخلاقی به خطر افتاد. من با نگهبانان زندان صحبت کردم که در بند های ندامتگاه های خشونت آمیز گشت می زدند، مهاجران غیرقانونی که در “طبقه های کشتار” کشتارگاه های صنعتی و آشغال ها که روی دکل های دریایی در صنعت سوخت فسیلی کار می کردند، زحمت می کشیدند. بسیاری از این کارگران برای صحبت کردن یا شناسایی شدن مردد بودند، زیرا می دانستند که به چه راحتی می توان آنها را با شخص دیگری جایگزین کرد. در مقایسه با آنها، پزشکان ممتاز بودند، حقوق شش رقمی دریافت می کردند و مشاغل معتبری را انجام می دادند که آنها را از مشقت های بسیاری از دیگر اعضای نیروی کار، از جمله پرستاران و کارکنان مراقبت در صنعت مراقبت های بهداشتی، در امان می داشت. اما در سال‌های اخیر، علی‌رغم احترامی که به حرفه‌شان نسبت داده می‌شود، بسیاری از پزشکان خود را در معرض اعمالی قرار داده‌اند که معمولاً با کارگران یدی در کارخانه‌های خودروسازی و انبارهای آمازون مرتبط است، مانند ردیابی بهره‌وری آنها به صورت ساعتی و تحت فشار قرار گرفتن توسط مدیریت برای کار. سریعتر
از آنجایی که پزشکان متخصصان بسیار ماهری هستند که جایگزین کردن آنها چندان آسان نیست، من فرض کردم که آنها به اندازه کارگران کم دستمزدی که با آنها مصاحبه کرده بودم، از بحث در مورد شرایط ناراحت کننده در شغل خود بی میل نیستند. اما پزشکانی که با آنها تماس گرفتم می ترسیدند آشکارا صحبت کنند. یکی از پزشکان به من نوشت: “از آن زمان در این مورد تجدید نظر کردم و احساس نمی کنم این کاری است که در حال حاضر می توانم انجام دهم.” یکی دیگر پیامک داد، “باید آنون باشد.” برخی از منابعی که من سعی کردم به آنها برسم، توافق نامه های عدم افشای اطلاعاتی را امضا کرده بودند که آنها را از صحبت بدون اجازه با رسانه ها منع می کرد. دیگران نگران بودند که اگر کارفرمایان خود را خشمگین کنند، ممکن است تنبیه شوند یا اخراج شوند، نگرانی ای که به نظر می رسد به خوبی در بخش رو به رشد سیستم مراقبت های بهداشتی که توسط شرکت های سهامی خاص تصاحب شده است، ریشه داشته باشد. در مارس 2020، یک پزشک اورژانس به نام مینگ لین پس از ایجاد نگرانی در مورد پروتکل‌های ایمنی کووید-19 از بیمارستان خود حذف شد. لین در St. مرکز پزشکی جوزف، در بلینگهام، واش. – اما کارفرمای واقعی او TeamHealth، شرکتی متعلق به گروه Blackstone بود.
پزشکان اورژانس خود را در خط مقدم این روندها یافته‌اند، زیرا بیمارستان‌های بیشتری به منظور کاهش هزینه‌ها، کارکنان بخش‌های اورژانس را برون‌سپاری می‌کنند. یک مطالعه در سال 2013 توسط رابرت مک نامارا، رئیس بخش پزشکی اورژانس در دانشگاه تمپل در فیلادلفیا، نشان داد که 62 درصد از پزشکان اورژانس در ایالات متحده ممکن است بدون روند قانونی اخراج شوند. تقریباً 20 درصد از 389 پزشک اورژانسی که مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که به دلیل مطرح کردن نگرانی‌های مربوط به کیفیت مراقبت، تهدید شده‌اند و برای تصمیم‌گیری بر اساس ملاحظات مالی که می‌تواند برای افراد تحت مراقبت آنها مضر باشد، تحت فشار قرار گرفته‌اند، مانند اصرار برای ترخیص مدیکر و بیماران Medicaid یا تشویق به سفارش آزمایش بیش از حد لازم. در مطالعه دیگری، بیش از 70 درصد از پزشکان اورژانس موافق بودند که شرکتی شدن رشته آنها تأثیر منفی یا شدیداً منفی بر کیفیت مراقبت و رضایت شغلی آنها داشته است.
البته پزشکان زیادی هستند که کاری را که انجام می دهند دوست دارند و نیازی به صحبت کردن ندارند. یکی از پزشکانی که من می شناسم به شوخی گفت: پزشکان در تخصص های پردرآمد مانند ارتوپدی و جراحی پلاستیک “خوب کار می کنند، متشکرم.” اما پزشکان بیشتر و بیشتر به این باور می رسند که بیماری همه گیر فقط فشار سیستم مراقبت بهداشتی را بدتر کرده است که قبلاً در حال شکست بود زیرا سود را بر مراقبت از بیمار اولویت می دهد. آنها متوجه شده اند که چگونه تأکید بر نتیجه به طور معمول آنها را در بند اخلاقی قرار می دهد، و پزشکان جوان به ویژه در حال فکر کردن هستند که چگونه مقاومت کنند. برخی در حال فکر کردن هستند که آیا فداکاری ها – و مصالحه – حتی ارزش آن را دارند یا خیر. دین می‌گوید: «من فکر می‌کنم بسیاری از پزشکان احساس می‌کنند چیزی آنها را آزار می‌دهد، چیزی در اعماق قلبشان که خودشان را به آن متعهد کردند. او خاطرنشان می‌کند که اصطلاح آسیب اخلاقی در اصل توسط روان‌پزشک جاناتان شای برای توصیف زخمی که زمانی ایجاد می‌شود که رهبران در موقعیت‌های مخاطره‌آمیز خیانت می‌کنند، به وجود می‌آید. او می‌گوید: «پزشکان نه تنها احساس می‌کنند که توسط رهبریشان مورد خیانت قرار گرفته‌اند، بلکه وقتی اجازه می‌دهند این موانع مانع شوند، بخشی از خیانت هستند. آنها ابزار خیانت هستند.»
چندی پیش، من با یک پزشک اورژانس، که با A. تماس خواهم گرفت، در مورد تجربه او صحبت کردم. (او نمی خواست از نامش استفاده شود و توضیح داد که چندین پزشک را می شناسد که به دلیل ابراز نگرانی در مورد شرایط نامناسب کار یا مسائل ایمنی بیمار اخراج شده اند.) یک زن نرم و ملایم با رفتاری ملایم به اورژانس مراجعه کرد. به عنوان یک “فضای مقدس”، جایی که او به دلیل تأثیر عمیقی که می‌توانست بر زندگی بیماران، حتی آنهایی که نمی‌توانستند، کار کند، دوست داشت. در حین آموزش، یک بیمار مبتلا به بیماری پایانی غم انگیز به او اطلاع داد که دخترش نمی تواند خود را به بیمارستان برساند تا در آخرین ساعات زندگی با او باشد. الف به بیمار قول داد که تنها نخواهد مرد و سپس دست او را گرفت تا از دنیا رفت. او به من گفت که امروزه به دلیل تاکید جدید بر سرعت، کارایی و واحدهای ارزش نسبی (RVU) که برای اندازه‌گیری بازپرداخت پزشک استفاده می‌شود، تعاملاتی مانند آن امروز ممکن نیست. آنها از صرف زمان بیش از حد برای عملکردهای کم درآمد، مانند گوش دادن و صحبت کردن با بیماران. او در مورد رفتاری که در عملی که در آن کار می‌کرده بود، گفت: «همه چیز مربوط به RVUها و سریعتر رفتن است. “زمان مراجعه شما به پزشک، زمان مراجعه به پزشک، زمان شما از معاینه اولیه تا ترخیص.”
