صادق زیباکلام در شرق نوشت: انتخابات 28 خرداد یکی از مهمترین انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی ایران است. این انتخابات با نظرات موافق و مخالف بسیاری همراه بود. هر طیف و گروه سیاسی سعی کردند از حضور یا عدم حضور مردم در انتهای صندوق ها به عنوان پیروزی خود استفاده کنند و از آن به عنوان اهرمی برای فشار بر حریف استفاده کنند.
از ابتدای انتخابات اکثریت مردم پای صندوق های رای در جریان حضور اکثریت مردم در پای صندوق های رای بودند. از سوی دیگر مخالفان انتخابات به ویژه اپوزیسیون به دنبال این بودند که انتخابات را سرد و بی روح بدانند. اگر بگوییم تبلیغات جنگ را شروع کردند، نمی گوییم. آنچه مهم است نتیجه این بحث هاست که برای مردم کاری ندارد و هرکسی کار خودش را دارد. شاکی اولین برنده طیف وسیعی از برندها، دانشجویان سلطنتی و «رایبی‌رأی‌ها» بود.
آنها همچنین در شبکه های فارسی زبان و همچنین در شبکه های اجتماعی کمپین ضد رای گیری را تبلیغ کرده بودند. پذیرش 50 درصد رأی دهندگان با وجود چهار میلیون رأی باطل، هر معنایی که می دهد، معنای پیروزی را نمی توان از آن استخراج کرد. اگر در مورد نتایج انتخابات به ویژه بازنده ها تردید وجود داشته باشد، کمتر می توان خوش بین بود.
با وجود اینکه انتخابات مجدد در همه انتخابات انجام می شود، اما این بار انتخابات مجدد با تردیدها، پرسش ها و شبهات گسترده ای حتی از سوی هواداران شورای نگهبان مواجه شد. هنوز امواج ابطال علی لاریجانی و … فروکش نکرده بود چرا که مصاحبه حجت الاسلام حیدر مصلحی، وزیر سابق اطلاعات درباره دخالت «وزارت» در ابطال مرحوم حشمیر رفسنجانی در 1992، پرسش ها و شبهات در مورد نحوه ابطال را عمیق تر و عملی تر کرد.بحران جدی.
دومین و بزرگترین بازنده، اصلاح طلبان در انتخابات 28 خرداد بودند. اگرچه رهبری اصلاحات به تعویق افتاد، اما مورد حمایت آقای دکتر قرار گرفت. چهره اصلاح طلبان یکی پس از دیگری از آقایان خاتمی گرفته تا کروبی، غلامحسین کرباسچی، حسین مرعشی و فرهیختگانی چون دکتر عبدالکریم سروش و استاد مصطفی ملکیان مردم را به شرکت در انتخابات و رای دادن به آقای دکتر دعوت می کردند. همتی.
اما هیچ یک از حمایت ها و دعوت های او نتوانست یخ را آب کند. دو میلیون رای به آقای همتی در واقع آخرین روز اصلاح طلبان پس از 24 سال زندگی سیاسی بود. در بدبینانه ترین حالت حداقل 10 میلیون و در خوشبینانه ترین حالت حتی رفتن به دور دوم از سوی اصلاح طلبان برای نامزد خود پیش بینی شده بود. اما شکست آنها جدی تر از دیگران بود. در نهایت، افرادی که در این انتخابات پیروز شدند عبارتند از؛ آنهایی که رای دادند و کاندیدای خود را برای ریاست جمهوری معرفی کردند و آنهایی که رای ندادند، انتقادات خود را به گوش مسئولان برسانند.
