TEFAF در تلاش‌های مستمر خود برای تازه و مرتبط ماندن، در سال‌های اخیر گالری‌های پیشرو معاصر جهان را تشویق کرده است تا در این نمایشگاه به نمایش بگذارند. این نسخه همچنین شاهد بود که رویداد بخش نمایشگاهی گالریست های نوظهور خود را از پنج شرکت کننده به 10 نفر افزایش داد.
غرفه فروشنده خصوصی جوان نیویورکی، آمبروز نائومان، با دیوارهای سبز تیره، گل های خشک شده آبشاری و طبیعت های بی جان مدرنیستی مرموز، برجسته بود. «می‌خواستم غوغایی کنم. نائومان که در حال نمایش یک طبیعت بی جان ناراحت کننده به نام «پارچه سفید» بود که در سال 1929 توسط رودولف هاک، نقاش برلینی با قیمت 195000 دلار ساخته شد، گفت.
و فروش چطور بود؟ نومان با خنده گفت: «در پایان نمایشگاه از من بپرسید.
سرعت فروش در بخش مدرن 54 غرفه‌دار TEFAF، جایی که گالری‌های قدرتمند معاصر White Cube و Lisson برای دومین بار در آن شرکت کردند، سریع‌تر بود. گالری Tim Van Laere، مستقر در آنتورپ، بلژیک، که نمایانگر هنرمندان جوان در حال ظهور است، اولین کار خود را انجام داد. الکه سگرز، شریک و کارگردان این گالری، که به نقاشی های اخیر بن سلدسن اشاره کرد، گفت: «ما هنرمندان زیادی داریم که لیست انتظار دارند. برام دیمونتر و کتی هک که همگی خریدار پیدا کردند. بعد از آن روز، ونوس ویلیامز قهرمان تنیس در حال گشت و گذار در غرفه دیده شد.
اگرچه جمعیت بازدیدکنندگان در TEFAF عمدتاً سفیدپوست و میانسال هستند و به سختی یک کفش کتانی دیده می‌شود، اما در روز پنجشنبه نیز مخاطبان جوان‌تر و متنوع‌تری حضور داشتند. آرتی لوهیا، کلکسیونر برجسته هندی، گفت که به دلیل “ترکیب قدیم و جدید” به این نمایشگاه کشیده شد و افزود: “وقتی به چیزهای مختلف نگاه می کنید، چشمان خود را تربیت می کنید. قرار نیست که تند باشد. نمایشگاه های هنر معاصر یکسان شده اند و زمانی برای پردازش هنری که به آن نگاه می کنید وجود ندارد. همه عجله دارند.”
به نظر می رسد به تدریج نسل جدیدی از مجموعه داران شروع به قدردانی از آنچه TEFAF Maastricht ارائه می دهد، می کنند. چالش نمایشگاه ارجمند این است که آنها را وادار به خرید اجناس قدیمی کنند.
