ایالت یهود روز یکشنبه 75 ساله شد، اکثراً با حال و هوای ترش.
این کشور توسط ائتلافی اداره می شود که شامل افراط گرایان سیاسی، همجنس گرا هراسی مغرور، تک شیداهای ایدئولوژیک و افراد صرفا فاسد است. اصلاحات قضایی پیشنهادی که می‌توانست کنترل نهادی اصلی را در مورد اکثریت رده‌بندی از بین ببرد، توسط برخی از بزرگترین اعتراضات در تاریخ اسرائیل متوقف شد، اما کاملا متوقف نشد. اسرائیلی های سکولار می ترسند که تعادل جمعیتی کشور به سمت افراط مذهبی متمایل شود. بنیامین نتانیاهو نمی تواند برای کاخ سفید دعوت نامه دریافت کند. به نظر می‌رسد که این امر اکثر یهودیان آمریکایی را آزار نمی‌دهد، زیرا تلاش می‌کنند تا رهبری مشخصاً خودخواه، اما به‌طور نامشخصی ناکارآمد نخست‌وزیر را درک کنند، حتی کمتر توجیه کنند.
برای تکمیل آن، اسرائیلی‌ها فقط پنج روز شلیک موشک از سوی گروه تروریستی جهاد اسلامی فلسطین مستقر در غزه و تحت حمایت ایران را تحمل کردند. این یادآوری است که علیرغم موفقیت‌های اخیر اسرائیل در عادی‌سازی روابط دیپلماتیک با بخش‌هایی از جهان عرب، بسیاری از همسایگان آن همچنان می‌خواهند اسرائیل از روی نقشه پاک شود.
و با همه اینها، اسرائیل به طرز چشمگیری خوب عمل می کند.
به یاد آوردن شرایطی که کشور در آن متولد شده است کمک می کند. اسرائیل یک کشور پسااستعماری است. زندگی ملی خود را با خاک فقیر آغاز کرد. گروه کشورهای همتای آن شامل سوریه، پاکستان، هند، اندونزی، میانمار، سریلانکا و کره شمالی و جنوبی است. این دولت ها با بسیاری از مشکلات اصلی یکسان به وجود آمدند: همسایگان متخاصم، مرزهای نابسامان، فقر عمیق، اقلیت های قومی و مذهبی ناآرام و دیگر معضلات حل نشده از مبارزات استقلال طلبانه آنها.
مانند اسرائیل، بسیاری از این مشکلات هنوز هم در اکثر آن کشورها وجود دارد. کره ها مرز ثابتی ندارند. هند و پاکستان خاطرات دردناکی از انتقال اجباری جمعیت دارند. کسانی که فکر می کنند مسئله فلسطین منحصر به فرد است، باید وضعیت کشمیری ها در هند، تامیل ها در سریلانکا یا کردها در سوریه را در نظر بگیرند.
